Titus

Corona niet meegerekend, hadden we afgelopen zaterdag genoten van een avondje spektakel in een wellicht rood, fluwelen zitje in een theater met de juiste zaalakoestiek! Deze keer kwam de ‘levende voorstelling’ van Titus, door theatergroep FroeFroe en ingeleid door een Antwerpse rapper, zelf tot in onze woonkamer.

Titus Andronicus is een tragedie uit de 16de eeuw

van de hand van William Shakespeare.

Buiten dit theaterstuk,

werd Titus ook tweemaal bewerkt

onder de vorm van een film.

Het verhaal op zich is dus oeroud, maar wordt hier in een modern jasje gestoken: FroeFroe werkt met een combinatie van poppen en voorwerpen die bestuurd worden door acteurs en alles wordt omgeven door livemuziek. De kostuums en vaak monsterachtige maskers spreken voor zich en maken duidelijk, dat naast de gewone mens, ook beulen uit een ver verleden nog steeds hun tegenhangers hebben in onze tijd. De acteurs spreken grotendeels Standaardnederlands, hier en daar vermengd met veelzeggende Engelse uitspraken. Inhoudelijk botsen we op het thema bloedwraak tussen de familie van de Romeinse generaal Titus Andronicus en die van de koningin der Goten, Tamora. Wat we te zien krijgen is letterlijk een aaneenschakeling van wraak en bloedvergieten. Dergelijke wreedheid kan ik mij, in deze mate althans, niet herinneren bij Shakespeare. De intermezzo’s van de muzikanten en de rapper in een soort van Antwerps dialect, waren dan ook heel erg welkom: de rapper bezingt het verhaal zoals we dat ook kennen uit de oudheid en dat verzacht alles.

Al bij al bleef het voor mij toch een verwarde voorstelling van de geschiedenis met hier en daar een flauwe mop en kinderachtige afdronk, die ervoor moeten zorgen dat het toneelstuk toegankelijk wordt voor kinderen vanaf 12 jaar. Toch lijkt het mij moeilijk te verkopen aan dit publiek, tenzij er genoeg tijd besteed wordt aan de voor-geschiedenis van dit werk.

---

Ik kan niet nalaten om hier te vertellen dat ik nog steeds mooie herinneringen koester aan mijn eigen schooluitstappen van 40, 45 jaar geleden naar het Koninklijk Jeugdtheater in Antwerpen. We hadden een juf 'van 't stad’ die zo'n uitstappen organiseerde. Dat was een echte hoogdag voor ons! En ik heb nog altijd beelden van Stijn Peeters (broer van Bart) in het stuk Ali Baba en de veertig rovers. Hij heeft mij toen wel ‘gevangen’, maar Titus, ondanks zijn prachtige omkadering, daarentegen niet!